بررسی اثر آنتی اکسيدانی کرفس کوهی در چند سيستم

کرفس کوهی يکی از گياهان بومی و مرتعی ايران و از تيره چتريان میباشد. اين گياه از ديرباز به عنوان غذا و چاشنی توسط ساکنان اطراف رويشگاههای آن مصرف میشده است و در طب سنتی دارای اثرات ضد سرفه، ضد التهاب، ضد فشار خون و ضد رماتيسم وغيره است، اما هيچ اطلاعاتی راجع به اثرات آنتی- اکسيدانی آن وجود ندارد و اين تحقيق اولين مطالعه انجام شده در زمينه خصوصيات آنتی اکسيدانی اين گياه است. در اين تحقيق فعاليت آنتی اکسيدانی عصاره متانولی گياه کرفس کوهی با استفاده از مدلهای خارج از بدن موجود زنده؛(in vitro)، α,α-Diphenyl-β-pycrylhydrazyl) DPPH، تيوسيانات، قدرت احياکنندگی، مدل بیرنگ شدن بتاکاروتن، و اندازه گيری ارزش پراکسيد روغن آفتابگردان مورد بررسی قرار گرفت و فعاليت عصاره با فعاليت آنتی اکسيدانی BHT - ،اسيد آسکوربيک و آلفاتوکوفرول مقايسه شد. مقدار ترکيبات فنوليک موجود در عصاره توسط اسپکتروفتومتری با روش فولين سياکالتو تعيين شد و کل ترکيبات فنوليک و فلاونوئيدی گياه به ترتيب بر اساس اکی والانت اسيد تانيک و اپیکاتکين گزارش گرديد. در مدل سيستم DPPH  و قدرت احياکنندگی، عصاره گياه نسبت به اسيد آسکوربيک فعاليت کمتری داشت اما فعاليت عصاره گياه نسبت به آلفاتوکوفرول و BHT بيشتر بود. اگرچه در مدل فعاليت سيستم بیرنگ شدن بتاکاروتن فعاليت آنتی اکسيدانی BHT نسبت به عصاره بيشتر بود اما اين تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود وآسکوربيک در اين مدل کمترين فعاليت را داشت. فعاليت غلظتهای مختلف عصاره گياه در مدل سيستم تيوسيانات نسبت به فعاليت BHT کمتر ولی نسبت به آلفاتوکوفرول بيشتر بود. عصاره گياه در به تأخير انداختن اکسيداسيون روغن آفتابگردان در دمای ٣ ± ۶٠ درجه سانتيگراد در مدت زمان ١۴ روز نسبت به BHT مؤثرتر عمل کرد.

لپیوند